45 lat minęło - prawie, jak jeden dzień;)))

Ja na moje 45-te urodziny i kwiatki od męża i dzieci:)

W niedzielę obchodziłam swoje 45 urodziny!! Dobrze, że pamięta o nich mąż i najbliżsi znajomi, jak nie oni, to nawet nie wiedziałabym, ile mam lat. Nie mam czasu na razie o tym myśleć i przyznam, że rodzina i małe dzieci są tak zajmujące, że człowiek nie myśli o wielu sprawach, w tym o własnych urodzinach. Zresztą zawsze małą wagę przykładałam do imienin, czy urodzin. Były to dla mnie mało znaczące święta. Pewnie teraz będzie się to zmieniało;)

Tymczasem 45 lat to bardzo dużo!! Kiedyś, gdy miałam kilka/kilkanaście lat,  myślałam, że nie dożyję czterdziestki. A gdy poznawałam kogoś, kto miał więcej niż trzydzieści lat, to wydawał mi się bardzo stary. Kiedy to było...

Teraz sama mam już sporo lat, wielki bagaż doświadczeń, różne przemyślenia, rozmaite doświadczenia związane z pracą, nauką, z ludźmi. Mam wiele zrealizowanych planów, osiągniętych marzeń, dziesiątki poznanych ludzi, wiele przebytych podróży, odbytych rozmów i mam też kilku przyjaciół. Mam swój pogląd na świat, na to, jak chcę żyć, z kim i gdzie. 

Bardzo cieszę się, że pomimo tylu przeżytych lat, nadal mam też marzenia, plany i dążę do czegoś. Może to wszystko nie jest dla mnie jakieś mega trudne, ale jest. Z wiekiem zmieniamy się, życie daje nam wiele lekcji i robi wiele testów, czasami daje nam kopa tego dobrego lub złego, a to wykształca naszą własną filozofię zgodnie, z którą chcemy żyć.

W kilku krótkich zdaniach tak właśnie można podsumować moje czterdziestopięciolecie życia:)

A na następne 45 lat życzę sobie dużo zdrowia:)) Reszta ułoży się tak, jak chcę;))))