Jeszcze troszkę o Świętach... i krótkie ostatnie podsumowanie

My po Wigilii i po rozpakowaniu prezentów:) Mam na sobie i ja i mój mąż koszulki ze zdjęciem naszego Tomutka. Rewelacyjny prezent od Gwiazdora:)

Święta jak zwykle bardzo szybko minęły. Trochę mi żal i trochę się cieszę...
W Święta byliśmy w domu. Nigdzie nie wyjeżdżaliśmy, nie chcieliśmy męczyć się w drodze z dziećmi. Po ostatniej naszej podróży jeszcze przez następne dwa lata nigdzie się nie wybierzemy. Chyba staliśmy się wygodni, a może po prostu nie chcemy męczyć i dzieci i siebie. Przyznam, że czas przygotowań do Świąt, same święta i okres poświąteczny bardzo mnie zmęczyły. Byłam cały czas na chodzie, a do tego dzieci zaczęły nam chorować i pomijając choroby - dzieci wymagają w tym okresie swojego życia stałej uwagi i skupienia na sobie.
Podczas Świąt było u nas kilkoro gości, więc mieliśmy także dość towarzyski ten czas i może to także przyczyniło się do mojego zmęczenia, ale to nic, bo podsumowując wszystkie dni, to był cudowny okres:)

Nie będę Wam pisać, co jedliśmy i co dostaliśmy w prezencie na Święta, ale za to napiszę Wam śmieszną historyjkę. Otóż co roku na Święta wysyłałam kartki do znajomych, do rodziny i do przyjaciół. Bardzo lubię tą tradycję i zawsze sobie mówiłam, że będę ją kultywować. Co roku na dwa tygodnie przed Bożym Narodzeniem wysyłałam około 40 kartek. Jednak mało kto mi odpisywał i mało kto odwzajemnił się choćby małą karteczką. W tym roku nie wysłałam tylu kartek, a tych kilka co wysłałam to niestety na ostatnią chwilę. Jakież było moje zdziwienie, gdy na kilka dni przed Świętami zaczęły do nas przychodzić kartki. Ostatecznie otrzymaliśmy 18 kartek! Większość wisi na lodówce, co widać na zdjęciu poniżej. Ba, kartki nadal przychodzą, więc jaki z tego morał?
- sama nie wiem, może Wy macie pomysł?

Jedno jest pewne,bardzo mnie to ucieszyło, bo przypomniało mi to po raz kolejny w tym roku - moje dzieciństwo. Gdy byłam małm moja babcia i mama każdego roku wysyłały do rodziny kartki i każdego roku otrzymywaliśmy wiele kartek od bliskich. To taki piękny zwyczaj ...

Święta obchodzone we własnej rodzinie także smakują inaczej i całkiem inaczej człowiek się angażuje. To niesamowite, jak się wszystko zmienia wraz z założeniem rodziny. Czas Bożego Narodzenia skłonił mnie także do wielu refleksji na temat mijającego roku.

Niewątpliwie był to dla mnie dobry i znaczący rok z kilku powodów, z którymi chętnie się z Wami podzielę:

• urodziłam zdrową córeczkę, 
• skończyłam 40 lat, 
• poznałam wiele osób także przez bloga, z którymi piszę do tej pory, 
• mam nadzieję, że kilku osobom pomogłam (tu także dzięki blogowi). W związku z tym myślę też o założeniu fundacji, która pomagałaby kobietom-matkom.
• skończyłam kilka kursów, które mam nadzieję zaowocują w przyszłości i dadzą mi nowe cenne umiejętności,
• poza kursami sama nauczyłam się kilku cennych rzeczy, jak np. tapicerowanie, nakładanie lakieru hybrydowego na paznokcie, profesjonalnego pedikiuru i manikiuru, 
• w ZOO byłam z dziećmi więcej razy, niż sama w całym swoim życiu,
• poznałam wiele atrakcyjnych zabaw i gier dla dzieci, które pozwalają mi pięknie z nimi współpracować. Hmm... może kiedyś będę niańką?:)
• przeczytałam kilka książek na temat dzieci, dzięki czemu lepiej je rozumiem i staram się je wychować tak, by były dobrymi ludźmi w przyszłości,
• nauczyłam się zdecydowanie lepiej gotować,
• wygrałam dwie sprawy w ZUS,
• znacznie przyczyniłam się do zintegrowania sąsiadów i ich dzieci, dzięki temu teraz jesteśmy niemalże, jak jedna wielka rodzina:) i czujemy się, jakbyśmy mieszkali na wsi, gdzie wszyscy się znają,
• przeżyłam żłobek Tomka, więc może pójście do pracy też jakoś "ogarnę":),
• lepiej radzę sobie już z buntem dwulatka i mam nawet swoje sposoby, by tłumić różne złe emocje w Tomku i wyzwalać je w inny sposób,
• wreszcie zdecydowałam się na operację żylaków!,
• polubiłam basen.
• schudłam tyle, ile planowałam,
• założyłam bloga modowego, o czym myślałam już od dłuższego czasu. Ciągle tylko to przekładałam, aż w końcu powiedziałam sobie nie - teraz i już!:). Rozkręcanie go zajmie mi trochę czasu, ale to nic najważniejsze, że już zaczęłam.

Ciekawe, jak Wy oceniacie Wasz miniony Rok:)?


Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

Rodzina na zdjęciach w 2014 i częściowo 2013 - podsumowania:)

Wspominałam w którymś poście, że będę się starała robić więcej zdjęć całej rodzinie. Starałam się i nawet częściowo się udało, bo praktycznie w każdym miesiącu mamy jakieś zdjęcie zrobione wspólnie. Czasami to jest tylko przysłowiowe selfi, ale co z tego, ważne, że jesteśmy na nim razem.

Poniżej zdjęcia z bloga, na których jesteśmy w komplecie:)

2013

2014

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

A jednak nadeszła do nas upragniona zima...

...przyszła do nas w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i z 5-10 stopni zrobiło się od razu -2. Tak swoją drogą to dziwnie, gdy człowiek kładzie się jednego dnia, na dworze jest 7 stopni, pada sobie deszcze i wieje jakiś wietrzyk, a budzi się rano i widzi śnieg, termometr pokazuje -2 i do tego na zewnątrz jest zimny wiatr. Nasza polska pogoda zdaje się być z roku na rok coraz bardziej dziwniejsza.

No nic,  najważniejsze, że śnieg do nas przyszedł i jeszcze do tego zahaczył o Święta. To ważne dla dzieci, bo śnieg podkreśla te święta w sposób szczególny. Tomek bardzo się ucieszył, gdy zobaczył przez okno śnieg na dworze. Skakał, biegał od okna do okna, pokazywał wszystkim domownikom, że na dworze jest biało. Gdy tylko rzuciłam hasło, że idziemy na spacer, to pierwszy rwał się do ubierania. To kolejny przykład na to, jak dzieci nas zmieniają i jak zmieniają nasze obojętne podejście do wielu spraw w życiu, które nam najnormalniej spowszedniały.

Kto z nas cieszy się gdy na dworze widzi śnieg? Kto z nas cieszy się gdy pada deszcze? Albo spadają liście z drzew? No właśnie, dzieci cieszą się z tego wszystkiego spontanicznie, szczerze i chcą w tym wszystkim od razu uczestniczyć. Dzieci są do bólu szczere, zaangażowane, podekscytowane i chętne do wychodzenia na spacer. To właśnie kocham w moim synku, który jest bardzo żywiołowy.

Spacer po dwóch dniach świątecznego leniuchowania to świetna odskocznia dla każdego, więc i Tomek i ja mieliśmy ubaw. Mój mąż musiał zostać w domu, bo Karinka ma jakiś nieciekawy kaszel, więc nie chcieliśmy jej dodatkowo narażać na dodatkowe gardłowe atrakcje.

Obowiązkowo sprawdzamy, czy na drzewach zachowała się żywica, która była tu już przed śniegiem:)

Co się stanie z listkami i łodyżkami znajdującymi się teraz pod śniegiem? - oto jest pytanie:)

...i ile wody się nazbierało

...ciekawe, czy robaczku jeszcze tu są?

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

Święta!

Karinka - Świątecznie

Wszystkim moim czytelnikom, tym przypadkowym i tym stałym życzę spokojnych, radosnych, rodzinnych i udanych Świąt Bożego Narodzenia. Cieszmy się z tego, co mamy i do czego doszliśmy, a przede wszystkim naszymi rodzinami.

W Nowym Roku życzę Wam zdrowia,  cierpliwości do dzieci, wyrozumiałości do współmałżonka, konsekwacji w realizowaniu własnych planów i spełnianiu własnych marzeń nawet małymi kroczkami. Niech ten Nowy Rok da Wam nowe możliwości i odwagę, by je w pełni wykorzystać.

Serdecznie pozdrawiam

Kamila

Karinka ze swoim sąsiadem Ernestem podczas śiątecznej zabawy:)

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

Ubieranie choinki nocną porą

W weekend ubierałam z Tomkiem choinkę. W związku z tym, że tego dnia byliśmy na "klatkowej" Wigilii, choinkę ubieraliśmy około 22:00:) No cóż Tomek w weekend chodzi później spać. Nawet mąż przysnął na sofie podczas przyglądania się naszej zabawie.

A zabawa była rewelacyjna!! Gdyby nie dzieci nie chciałoby mi się ubierać jakiejś tam nudnej choinki, ale z Tomkiem ten wieczór nabrał większego znaczenia. Przypomniałam sobie szczęśliwe lata dzieciństwa, gdy razem z babcią i siostrami ubierałyśmy choinkę. Mieliśmy przy tym ogromny ubaw. Babcia opowiadała różne historie, z niektórymi się powtarzała, ale to nic. Nam to nie przeszkadzało, bo babcia wspaniale opowiadała. Opowiadaliśmy sobie różne anegdoty i snuliśmy plany na przyszłość. Planowaliśmy przy tym także wigilię. Z Wigiliami bywało różnie, ale nie chcę wspominać tego, co nie zawsze było miłe i przyjemne. 

Tomek podczas ubierania choinki czerpał radość z każdej powieszonej bąbki i zabawki. Pokazywał mi miejsca, gdzie brakuje czegoś i należy powiesić coś jeszcze. Angażował się także do wieszania światełek oraz łańcuchów i przede wszystkim cały czas wszystko bardzo emocjonalnie przeżywał. Gdy już skończyliśmy zbliżała się 23.30 i to nic, ze tak długo w tym roku ubieraliśmy choinkę. Ważne jest, że taka czynność może człowiekowi dać tyle radości i szczęścia, że nie da się tego ubrać w słowa. 

Na końcu usiedliśmy na bujanym fotelu przed choinką, włączyłam zbiór kolęd i tak się bujaliśmy. Tomek usnął, a ja czułam wzbierające się we mnie hormony szczęścia - moje kochane endorfiny:).

W takich chwilach rozumiem doskonale kobiety, które mówią, że macierzyństwo odmieniło ich życie, bo moje także odmieniło...

To nasza bajkowa choinka:)

Tomek podczas ubierania choinki:)

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

Mama i Tata na basenie z dziećmi

Gdy byłam małą dziewczynką, nie cierpiałam chodzić na basen. Nie lubiłam pływać, zresztą nie umiałam dobrze pływać. Nie przepadałam za jeziorami, morzami i innymi miejscami, gdzie można latem pływać. Od wody zdecydowanie wolałam góry i właściwie zostało mi to do tej pory.

Co z tego? - skoro dla dzieci jesteśmy w stanie do wszelkich poświęceń:)))

Obecnie UWIELBIAM basen!!!!, ale pod warunkiem, że jedziemy razem z dziećmi:)

Radość dzieci z pływania i doświadczania wody jest tak ogromna, że zaraża nawet nas samych, starych rodziców, którzy mają swoje przyzwyczajenia. Mój mąż uwielbia pływać, więc tylko ja jestem jakimś dziwolongiem w tej rodzinie:))))))

Tymczasem jesteśmy co niedzielę na zajęciach dla noworodków, to Mąż i Karinka. W tym samym czasie ja z Tomutkiem szalejemy w jacuzzi, zjeżdżamy z wysokości około 3- go piętra rurą do wody i bawimy się bąbelkami w małym basenie. Jest rewelacyjnie! Tomek jest przeszczęśliwy, Karinka także non stop uśmiechnięta. 

Zdecydowaliśmy, że ponownie po około 1,5 rocznej przerwie będziemy uczęszczać na basen, bo Tomek zaczął się bać wody, a jednak wolelibyśmy, by uniknął doświadczeń mamusi (czyli moich). Chcielibyśmy, by nauczył się szybko pływać i był odważniejszy względem wody, by się z nią oswoił. 

Poza tym mam nadzieję, że systematyczny kontakt z wodą w miejscach publicznych może wpłynąć także na odporność dziecka, jego proporcjonalny rozwój, fizyczną sprawność i rozwój emocjonalny. Pojawia się tutaj także aspekt kontaktu z ludźmi, z dziećmi oraz obycie w różnych sytuacjach życiowych. Pływanie to także dodatkowy ruch i sport, a ważne, by dzieci uczyły się aktywnego spędzania czasu od dzieciństwa.

Poniżej sprawozdanie fotograficzne z naszego niedzielnego pobytu na basenie.

Rodzinka w komplecie - znalazł się ktoś, kto nam razem zrobił zdjęcie:)

Dzieci z tatusiem w jacuzzi:)

...i mamusia:)

Karinka z tatusiem podczas zajęć:)

Tomutek szykuje się do startu...

Ciekawe zdjęcie, chłopaki na schodach a dziewczyny w lustrze:)

Karinka w trakcie zajęć:)

A tu krótki film z zajęć:)

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

Szczęśliwa Matka Żłobkowicza

Tomek podczas zabawy z Kariną. Tu należy mieć ich cały czas na oku.

W minionym tygodniu po raz pierwszy doświadczyłam niesamowitego szczęścia, które rozpierało mi wszystkie wnętrzności. Otóż mój Tomek był chwalony przez "Ciocię" ze żłobka. Nasłuchałam się tylu superlatyw, że nie wiedziałam co powiedzieć, a Tomka jak bym mogła, to bym schrupała ze szczęścia.
Okazuje się, że mój synek Tomek jest w żłobku bardzo grzeczny, wszystkie posiłki spożywa sam, sam zakłada i ściąga buciki, sam zakłada i ściąga kurtkę, jest bardzo spokojny i grzecznie się bawi, słucha grzecznie bajek i piosenek, wykonuje wszystkie polecenia, siada na nocnik, robi siusiu i w ogóle to dziecko anioł.
Wszystko wydaje się być piękne i cudowne. Pytanie, dlaczego Tomutek w domu jest skrajnie inny??? Czy to jest tak, że dziecko jest grzeczne w żłobku, a gdzieś i tak musi się wyszaleć? Gdzieś musi pozbyć się tej niesamowicie skumulowanej energii i wybiera jednak dom?

Co do chwalenia synka, to przyznaję, ze jest to bardzo miłe, gdy ktoś obcy chwali nasze dziecko. W życiu nie myślałam, że można się tak czuć, że może nas rozpierać taka duma i radość. Śmieszne to, ale jednak prawdziwe. Cieszę się, że mam dzieci  cieszę się, że są takie żywiołowe i mają w sobie tyle energii. Przez to i my mamy inne inne życie. Tak przyznaję, że czasami marzę o spokoju i o tym, by się wyspać, ale w gruncie rzeczy to jest jakiś nieznaczny szczegół.

A co do żłobka, to na razie bardzo sobie z mężem chwalimy to, że zdecydowaliśmy się posłać tam naszego synka. Oprócz tego, że Tomek ma kontakt z dziećmi to przede wszystkim dużo się uczy i dzięki niemu także ja. Gdy na przykład dzieci uczą się piosenki, to Tomek przychodzi do domku i ją nuci i coś pokazuje. Wówczas ja pytam Panią, co nowego dzieci poznały i dowiaduję się, że np. piosenkę "Koła autobusu kręcą się". I co robi mama, czyli ja? - znajduje piosenkę na youtube i już ją śpiewamy razem w domu:) A piosenka poniżej:

Źródło

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

Mój nowy, drugi, inny blog:) - zapraszam

U mnie bardzo dużo się ostatnio dzieje i mam nadzieję, że będę miała jeszcze wiele okazji, by Wam pisać o wszystkim. 

Tymczasem otworzyłam nowego bloga, tzn. drugiego, innego, który jest związany z modą. Będzie traktował o modzie, czyli o mojej pasji rozumianej oczywiście z mojej perspektywy. 

Tak, tak, to blog modowy, na który wszystkich serdecznie zapraszam:) Jaki będzie dokładnie, jeszcze nie wiem, ale na pewno wypróbuję wszystkie możliwe techniki i style, jakie mi obecnie przychodzą do głowy i mam nadzieję, że nie będę żałować.

Życzcie mi szczęścia.

NOWY BLOG KLIK 

Aha - jestem otwarta na sugestie, propozycje i krytykę:)

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

Odwiedziny w IKEA:)

W poprzedni weekend odwiedziłam sklep Ikea, a że lubię zabierać ze sobą wszędzie Tomka, to i tym razem go zabrałam. Tymbardziej, że mieliśmy dobry transport tam i spowrotem.

Wiele moich znajomych unika brania dzieci na zakupy do podobnych sklepów i doskonale to rozumiem. Pomimo to chcę, by dziecko poznawało życie także i w tym aspekcie, tzn. robienia zakupów. Nie unikam zabierania Tomka i do sklepów z zabawkami, do supermarketów itp. Chcę go uczyć, że to jest wpisane w naszą codzienność i mam takie życzenie, by nie krzyczał, gdy mama lub tata nie będą chcieli mu czego kupić. Jak do tej pory, pomimo różnych problemów, tego problemu jeszcze nie mamy i obyśmy go nie doświadczyli. Może właśnie pomogą nam w tym wycieczki do sklepów? 

Tymczasem, gdy wybieram się gdzieś z Tomkiem na zakupy, zawsze pakuję kanapkę, owoce i wodę. Niekiedy mam jeszcze jakąś książkę lub zabawkę, by w razie czego go zainteresować. Ciekawe, czy wszyscy tak robią? Czy ja aby nie przesadzam...

Wiem, że domową kanapkę zawsze zje i za owocami zazwyczaj przepada, a że pobyt w takich sklepach to murowane 2 lub więcej godzin, to jak nie patrzeć, zawsze jest to termin któregoś posiłku. W takiej sytuacji, wolę znany posiłek domowy, niż nieznany marketowy.

Podczas zakupów z dzieckiem w supermarkecie na pewno musimy bardzo na niego uważać, by nam nie zginęło. Sklepy wielkopowierzchniowe są ogromne i posiadają dużo różnych zakamarków, gdzie dziecko może chcieć się schować. Dodatkowo nigdy nie wiadomo, czy wszyscy klienci to klienci sklepu i jakie mają zamiary. Jestem na tym punkcie nieco przeczulona, bo wiele razy słyszy się o porwaniach lub zaginięciach bez wieści dzieci. Tego bym nie przeżyła, dlatego w podobnych sklepach jestem cieniem Tomka i nie odstępuję go na krok:)

A poniżej kilka zdjęć z komórki po odwiedzinach w Ikea. Tomkowi wycieczka podobała się bardzo i czuł się tam fantastycznie:) Spójrzcie sami:)

Łóżka piętrowe to był hit nie do pobicia...

Gdyby nie Ekspedient z Ikea, to nie wiem, czy byśmy stamtąd tak szybko wyszli:) Tomek bawił się fantastycznie:)

Tomkowi bardzo podobały się także pokoiki dziecięce.

...a zwłaszcza ten z kuchnią:)

Tomek uwielbia wszelakie szuflady:)

To była dla Tomka nowość - bujane krzesełko:)

...i bawił się świetnie!:)

Każda lampka została przez Tomka sprawdzona:)

Z ciocią musieli przejrzeć i sprawdzić każdą wystawioną zabawkę:)

Kolejka była rewelacyjna i ostatecznie ją zakupiliśmy:)

Przy zastawach stołowych wolałam się nie zatrzymywać na dłużej, by sobie nie psuć miłego popołudnia:)

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.

„nieJADEK – czyli kto? O diecie małego/mojego dziecka”

W poprzednim tygodniu miałam okazję wziąć udział w warsztatach: „nieJADEK – czyli kto? O diecie małego dziecka” organizowanych dla mam ze żłobka, do którego uczęszcza Tomutek.

Były one skierowane do rodziców, którzy:

• martwią się, bo ich dziecko je za mało,
• chcą wiedzieć, jak powinien wyglądać prawidłowy posiłek małego dziecka,
• zastanawiają się, jak pomóc maluchowi w przełamaniu niechęci do jedzenia,
• chcą dowiedzieć się, dlaczego dziecku czasami zmniejsza się apetyt,
• i są zainteresowani tym, jak prawidłowo kształtować nawyki żywieniowe u dziecka.

Gdy przeczytałam zaproszenie na warsztaty to zakwalifikowałam się sama do mam, których dotyczą wszystkie punkty przedstawione w mailu, czyli te powyżej. Oczywiście szybko zapisałam się na pasujący termin. Jakie było moje zdziwienie, gdy już podczas warsztatów uświadomiłam sobie, że moje dziecko wcale nie jest "niejadkiem", a wręcz przeciwnie. Znakomicie je i nawet pokuszę się o stwierdzenie, że jest bardzo dobrze odżywiane. No może z małymi wyjątkami...

Mój Tomutek podczas spaceru. Zawsze mamy ze sobą kanapkę, owoc, coś do picia. 

Spotkanie było prowadzone przez Panie Psycholożki i dało mi dużo do myślenia i przede wszystkim inaczej spojrzałam na mojego małego chłopczyka.

Poniżej najważniejsze informacje z warsztatów.

Przedstawiono nam Piramidę zdrowego żywienia  wg Instytutu żywności i żywienia i
podkreślono tu dodatkowo kilka ważnych elementów, a mianowicie:

• dzieci do trzeciego roku życia nie powinny spożywać słodyczy i albo w ogóle ich nie dajemy, albo ograniczamy,
• bez względu na porę roku ważny jest dla dziecka ruch, sport i aktywne spędzanie czasu - dla dzieci do 3 roku życia to minimum 60 minut w ciągu dnia
• produkty zbożowe powinno się spożywać 4-5 razy dziennie,
• warzywa 5-5 razy dziennie - w ramach głównych posiłków oraz podjadania,
• owoce 3-5 razy dziennie - w ramach głównych posiłków oraz podjadania,
• mleko i przetwory mleczne 3-4 razy dziennie,
• ryby, drób, chude mięso, tłuszcze roślinne 1-2 razy dziennie - tłuszcze powinny stanowić dodatek do dań,
• dzieci powinny pić bardzo dużo płynów, np.: wody soków niesłodzonych, herbatek i soków warzywnych, tj. około 6 szklanek.

źródło.

Kolejna bardzo ważna informacja dla mnie to przykładowe wielkości porcji, np. jedna porcja to:

• Produkty mleczne: 1 szklanka mleka płynnego spożywczego o zawartości 2-3,2% tłuszczu lub 1 szklanka mleka modyfikowanego typu Junior lub 1/2szklanki jogurtu, kefiru, maślanki lub 2 łyżeczki twarożku lub białego sera,
• Produkty białkowe: plaster pieczonego schabu, ryby lub 1/2 piersi z kurczaka, 1/2 jajka lub 1 plasterek chudej wędliny,
• Produkty zbożowe: 1/2 bułki pszennej lub 1 kromka chleba jasnego, 1/2 bułki pełnoziarnistej lub 1 kromka chleba razowego, 1/2 szklanki płatków zbożowych, 2-3 łyżki gotowanej kaszy gryczanej, makaronu lub ryżu, 1 naleśnik, 1 placuszek, 1 kawałek ciasta drożdżowego lub biszkoptu,
• Warzywa żółte: 5 fasolek szparagowych, 2 łyżki kukurydzy,
• Warzywa pomarańczowe: 2 łyżki startej marchewki, gotowanej dyni,
• Warzywa białe: 1 ziemniak, 1/2 szklanki białej kapusty kwaszonej, szklanka gotowanej cukinii, kalafiora, 
• Warzywa czerwone: 1 mały pomidor, 1/2 małej papryki, 1-2 łyżki gotowanych buraczków, 1-2 gotowanej czerwonej kapusty,
• Owoce: jabłko, gruszka, 3 morele, mała brzoskwinia, 1/2 banana, 1/2 szklanki porzeczek, jagód, 1/2 szklanki malin, 1/2 szklanki soku ze świeżych owoców,
• Tłuszcze: 1 łyżeczka oliwy z oliwek, oleju rzepakowego, 1 łyżeczka masła.

Jaka zatem powinna być dieta dziecka? :

• UROZMAICONA - pod względem doboru produktów spożywczych,
• UREGULOWANA - pod względem częstości i pory spożywania posiłków,
• UMIARKOWANA - z dostosowaną wielkością porcji posiłków do wieku i potrzeb dziecka,
• Z UNIKANIEM - nadmiaru cukru, soli oraz substancji dodatkowych (np. barwniki, konserwanty),
• Z UŚMIECHEM - towarzyszącego przy posiłkach rodzica.

Jak powinien wyglądać posiłek dziecka?:

ŚNIADANIE: 

• 2 porcje produktów białkowych, 1 porcja produktów zbożowych, 1 porcja warzyw i 1 porcja owoców

DRUGIE ŚNIADANIE: 

• 1 porcja warzyw/owoców, 1 porcja produktów zbożowych, 1 porcja produktów białkowych

OBIAD: 

• 1 porcja produktów zbożowych, 1 porcja produktów białkowych, 1 porcja owoców, 2 porcje warzyw

PODWIECZOREK: 

• 1 porcja produktów zbożowych/białkowych, 1 porcja warzyw/owoców

KOLACJA: 

• 1 porcja produktów zbożowych, 1 porcja produktów białkowych, 1 porcja warzyw/owoców

Jaka powinna być ilość posiłków?

• 4-5 posiłków, w tym 3 podstawowe i 1-2 uzupełniające

Jakie jest zapotrzebowanie na składniki pokarmowe u dzieci 1-3 latka?

• 83 kcal/kg - na miesiąc. WĘGLOWODANY - to podstawa żywienia dziecka. Ich źródłem są produkty zbożowe, najlepiej z pełnego przemiału: pieczywo razowe i mieszane, Kasze, ryż i makarony. Zapotrzebowanie 55-60%,
• białko nie mniej nić 1g/kg - na miesiąc. BIAŁKO - pełni rolę budulcową, zapewnia prawidłowy przebieg procesów przemiany materii i regulację ważnych czynności życiowych. Zapotrzebowanie nie mniej niż 1g/kg na miesiąc,
• tłuszcz - 30-40%. TŁUSZCZE dostarczają energii, pełnią funkcją budulcową, wpływają na stan skóry i włosów, dostarczają witamin A, D, E, K, są źródłem niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Zapotrzebowanie ok. 30-40 %,
• PŁYNY - to najlepiej niskomineralizowana woda ok. 1300 ml,
• BŁONNIK - reguluje pracę jelit i przeciwdziała zaparciom. Główne źródło to: produkty zbożowe, warzywa, nasiona roślin strączkowych i owoce - zwłaszcza suszone.

Na zakończenie przedstawiono nam apel Każdego Dziecka:

1. Pamiętaj o moich potrzebach i o moim małym brzuszku.
2. Lubię jeść o stałych porach. Potrzebuję porządku dnia i regularnych posiłków.
3. Jestem tylko małym człowieczkiem: sam się nie upilnuję, a więc to Ty zadbaj o to, abym nie jadł pomiędzy posiłkami.
4. Lubię bawić się smakiem, a kolorowe posiłki sprawiają mi dużo przyjemności - urozmaicają moją dietę i pozwalaj cieszyć się kolorami na talerzu.
5. Pozwól mi zadecydować, co dziś zjem. Daj mi wybór.
6. Nie zmuszaj mnie za wszelką cenę do posiłków, których nie lubię, za jakiś czas może sam o nie poproszę.
7. Gdy jem sam, jest mi smutno. Pamiętaj o tym, że lubię, gdy przy stole jesteśmy razem.
8. Nie oszukuj mnie, przemycając to, czego nie lubię, w innych potrawach.
9. Lubię jeść samodzielnie - nie karm mnie. Może robię to trochę nieudolnie, ale dzięki temu uczę się samodzielności.
10. Pozwól mi czasem przyrządzić posiłki - nic nie smakuje lepiej niż własnoręcznie przygotowana sałatka czy kanapki.
11. Nie gotuj mi jednego obiadu na kilka dni - odgrzewany kilka razy traci sporo wartości odżywczych i przestaje być dla mnie atrakcyjny.
12. Słodkie napoje, soki  przekąski między posiłkami zaspokajają mój apetyt, a nie mają żadnej wartości odżywczej.

Wiele z powyższych zasad wzięłam sobie do serca. Staram się też teraz patrzeć na moje dzieci, jak na ludzi z mniejszymi żołądkami i nie daję im do jedzenie dużych porcji, albo nie karmię po godzinie. Jak nie chcą jeść to trudno, może więcej zjedzą później. Ważne są dla mnie też porcje, bo jak się okazuje małe dziecko zje pół bułki z masełkiem, wędlinką i warzywami i jest to dla niego nie tylko jedna ale więcej porcji konkretnych składników. Ja często chciałam, by synek jednak zjadł całą bułeczkę, bo miałam wątpliwości, czy się najadł po zjedzeniu pół bułki.

No cóż, niby takie tam krótkie i niepozorne warsztaty, a bardzo dużo się dowiedziałam i w wielu kwestiach dotyczących odżywiania moich dzieci upewniłam się, że wszystko robię dobrze:). Także odświeżyłam swoje wiadomości dotyczące właściwej diety dla malucha. Bardzo się cieszę, że wzięłam udział w tych warsztatach i każdemu polecam podobne,  o ile ma możliwość tylko wziąć w takich udział.

*wszystkie informacje o diecie małego dziecka pochodzą z warsztatów, które miały miejsce w Publicznym Żłobku w Warszawie. "Piramida zdrowego żywienia dla dzieci" pochodzi ze strony IZŻ. Piramidę skopiowałam z IZŻ, bo ta, którą otrzymaliśmy na warsztatach była brzydka:( i nie chciałam jej tu umieszczać w takiej formie:)))

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta! 

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dziećmi i osiągnięciami związanymi z wychowywaniem, a tym samym pomagajcie w wychowywaniu innym.