Rekrutacja do przedszkoli

Jakie mam szanse na otrzymanie przedszkola dla Tomka? ...ano marne...

Mój humor na dzisiaj jest przy chmurce "jestem smutny"

Właśnie ruszyła rekrutacja do przedszkoli. Nie myślałam, że będę to pisać, ale niestety muszę i chcę, bo to będzie taki mój mały wewnętrzny protest, który przeczyta być kilkanaście/kilkadziesiąt/kilkaset  osób i sobie razem ponarzekamy. Może będzie nam lepiej:))

Żyjemy w relatywnie biednym kraju i na pomoc przy wychowaniu dzieci mogą liczyć tylko najbiedniejsi, albo Ci najsprytniejsi i lekko oszukujący system (życie w konkubinacie, celowy rozwód, załatwianie dokumentów o jakiejś niepełnosprawności lub jakiejś innej nawet lekkiej chorobie). Nie mam nic do tej drugiej grupy, bo zdaje sobie sprawę z czego to się bierze. Dlaczego naginamy czasami jakieś paragrafy? Dlaczego czasami zaczynamy lekko oszukiwać, choć oddalamy od siebie tą myśl?

Ano wszystko po to, by sobie pomóc i by pomóc rodzinie w tych trudnych - niestety - czasach.
Zakładamy rodziny, mamy dzieci, średni dochód na rodzinę i przydała by się pomoc w postaci żłobka, przedszkola lub niani. Koszt niani w Warszawie to kwota rzędu od 1600 zł wzwyż. Skąd na to wszystko wziąć pieniądze?

W takich sytuacjach marzymy o tym, by nasze kochane dziecko dostało się do przedszkola, by odszedł koszt niani. Tu napotykamy na swego rodzaju nonsens, bo pierwszeństwo w otrzymaniu przedszkola /otrzymuje największą liczbę punktów/ ma:

• rodzina wielodzietna - powyżej 3 dzieci,
• dziecko niepełnosprawne,
• dziecko od rodziców niepełnosprawnych,
• dziecko, których rodzeństwo jest niepełnosprawne,
• dziecko matki samotnie wychowującej dzieci,
• kandydat objęty pieczą zastępczą,
• dziecko z rodziny objęte nadzorem kuratorskim,
• i wreszcie kilka punktów można otrzymać za to, że rozlicza się PIT w Warszawie i że się tu pracuje i jest się zameldowanym.

Szanowni Urzędnicy Państwowi! 

• nie będę ubolewać nad tym, że nie jestem chora, 
• nie żałuję, że moje dzieci są zdrowe, 
• nie chcę by moja rodzina została uznana za patologiczną,
• nie stać mnie na więcej dzieci - bo nikt nie chce takim rodzinom sensownie pomagać,
• nie chcę brać rozwodu z mężem i cieszę się, że wzięliśmy ślub, więc nie będę matką samotnie wychowującą dzieci
• wobec powyższego nie będę miała dostatecznej liczby punktów w procesie rekrutacyjnym...

...dlatego nie dostanę przedszkola dla Tomutka /chyba, że stanie się cud i dowiem się, że jest mniej kandydatów niż miejsc/ i nawet nie mam na to szans! Za to, że jestem szczęśliwa i los mi nie zagrał na nosie, Państwo będzie mnie karać na każdym kroku w drodze do wychowania dzieci. Za to, że nie chodzę po opiekach społecznych i nie proszę o zapomogę oraz za to, że jeszcze mam co jeść od pierwszego do pierwszego.
Mam nadzieję, że los nie zmusi mnie w przyszłości do jakiegoś kombinowania, by sobie pomóc, by pomóc rodzinie, ale pomimo wszystko wspieram i duchem i ciałem wszystkie te matki, które mają gorsze sytuacje ode mnie i muszą wraz z mężami podejmować różne drastyczne kroki.

Nie wiem, czy można znaleźć lepsze rozwiązanie na właściwą rekrutację do przedszkoli, ale wierzę, że można ich zorganizować więcej. Wierzę, że można to w ogóle inaczej zaplanować. Tylko kto ma w tym interes?
Bynajmniej nie Pan/Pani urzędnik.