Osiemnasty dzień po cesarce: Tomek, Karina, tata i ja:)

Dzisiaj mija 18 dzień od cesarki, czyli moja córeczka ma już 18 dni, Tomutek od 18 dni bawi się całymi dniami nie z mamą, tata dużo pracuje i dzieci widzi tylko wieczorami, a mama nadal dochodzi do siebie i na szczęście jej ból jest mniejszy.

To takie najkrótsze z możliwych podsumowanie w jednym zdaniu.

Najbardziej ubolewam nad tym, że nie mogę się tak aktywnie i dużo bawić z Tomutkiem, jak do ósmego miesiąca ciąży. Żal mi tych straconych chwil, choć przecież cały czas jestem gdzieś obok. Z Tomutkiem jest obecnie cały czas opiekunka, która dostarcza mu tysiące różnych atrakcji. Czasami bywa bardzo wesoło i wiem, że dzięki temu synek nie traci nic i nie może być zazdrosny o Karinkę, bo nawet nie ma na to czasu. Dzięki pomocy, ja mogę poświęcić się córeczce i przede wszystkim mogę spokojnie bez nerwów do siebie dochodzić.

Tomutek podczas zabawy z Opiekunką - uwielbiam jego śmiech:)

Jak do tej pory nie odnotowaliśmy u Tomka jakiś przejawów zazdrości, czy agresji w stosunku do siostry. Jego zainteresowanie siostrą także jest dość małe i ogranicza się do pokazania palcem, że tu ktoś leży i płacze, albo śpi, albo przytula się do mamy cyca. Mamy wrażenie, że Tomutek jeszcze nie rozumie, że to jest jego siostra i co to oznacza. Na razie uczymy Tomka, by się rano z siostrą przywitał, a wieczorem pożegnał. Pokazujemy, że siostra chce się do Tomutka przytulić lub chce dać Tomutkowi buziaka. To takie słodkie patrzeć, jak Tomek na to reaguje. Niestety jeszcze nie udało mi się to zarejestrować na aparacie i bardzo z tego powodu ubolewam, bo miło na takie obrazki patrzeć.

Tu już podczas zabawy z ciastem solnym...

Tymczasem sam Tomek bardzo ładnie rozwija się pod wieloma kątami, np. wiele potraw je już sam i nawet mi to już nie przeszkadza, że przy okazji robi wielki bałagan. Ważne, że się uczy i wie już do czego służą sztućce. Zaczyna sobie radzić coraz lepiej z kredkami, farbkami i przerzucaniem różnych rzeczy z jednych do drugich pojemniczków. Nie boi się niczego dotknąć i sprawdza zawsze konsystencję wszystkiego, co napotka na drodze lub co mu da mama. Bardzo się cieszę, że Tomutek wreszcie przejawia jakieś zainteresowanie książkami, literkami i cyferkami. Ponad to rozumie wszystko, co się do nigo mówi i na swój sposób gestykulując odpowiada na zadawane pytania. Jakoś nie spieszy się Tomutkowi do mówienia i nadal na to czekam z wytęsknieniem...

Tomutek z książeczkami na ulubionej sofie:)

Tomek chętnie bawi się wszystkim, co tylko mu się zaproponuje i potrafi bawić się cały dzień pod warunkiem, że ktoś przy nim jest. Jeżeli ktoś się gdzieś schowa, albo chce skorzystać z toalety, albo ugotować zupę to już i Tomek odchodzi od zaproponowanej wcześniej zabawy. Wnioskuję z tego, że Tomek nie przepada za samotnymi zabawami. Ciekawe, czy kiedyś to się zmieni i czy w przyszłości będzie się bawił z siostrą?

Tomek podczas przekładania makaronów i płatków z jednego do drugiego pojemnika:)

Na szczęście Tomek nadal jest tym kochanym i roześmianym psotnym dzieckiem:)

Co by tu jeszcze dzisiaj zrobić, lub nabroić:)...

A ja cóż - dochodzę do siebie nadal i nadal czuję silniejszy lub słabszy ból. Nie wiem od czego to zależy. Na szczęście karmię piersią i jestem z tego powodu przeszczęśliwa!! Mleko jest zawsze gotowe, nie musimy wydawać pieniędzy na mleko modyfikowane, nie musimy ciągle myć butelek i ich odparzać, nie musimy się martwić, czy mleko ma odpowiednią temperaturę i na czas je przygotowywać i mleko jest zawsze przy mnie i nigdy go nie zabraknie!:) To wspaniałe, że po dwóch tygodniach bolących sutków, męczarni z bólem i cichego klnięcia pod nosem przy przystawianiu córki, wreszcie z rozkoszą zaczynam karmić i nie denerwuję się, że znów mnie coś boli.

Brzuszek mi spada bardzo powoli, ale równomiernie. Na zdjęciu poniżej widać, że jeszcze jest dość spory:) Schudałam już 10 kg, czyli sporo. No i oczywiście jestem na diecie, o jakiej pisałam tu:
Odżywianie przy karmieniu piersią
oraz dodatkowo diecie cukrzycowej, więc w tym względzie nic się nie zmieniło. Co by nie było, po tej ciąży pozostanie mi na pewno uraz do wielu potraw związanych z dietą cukrzycową i będę się zastanawiać nad każdą potrawą, zanim ją zjem lub przygotuję:)

Z tych gorszych informacji, to dziwne, ale włosy zaczęły mi już wypadać. Po poprzedniej ciąży włosy zaczęły mi wypadać dopiero w trzy miesiące po porodzie. Na szczęście mam już odżywkę i zaczynam ją stosować. Aby tylko pomogła...

Mój brzuszek 2 tygodnie po cesarce.

A mój mąż ma młyn w pracy, więc w domku bywa tylko wieczorami, no i rankami bardzo krótko. Gdy jest w domku to pada ze zmęczenia i jak już zasypia to z córeczką, jak poniżej. Obraz obłędny, bo mąż duży, a córcia malutka. Słodkie są takie chwile, że chciałoby się, by trwały wiecznie.

Tatuś z ukochaną córeczką

Nasza mała Karina rośnie i widać, jak się zmienia z dnia na dzień. Ciągle zastanawiamy się, jak będzie wyglądać i jakie będzie miała rysy. Jedno jest pewne, Karina będzie podobna do mnie. Tomutek to cały tata:)
Karinę karmię na razie na żądanie, więc bywa różnie. Zazwyczaj w nocy je długo, ale mniej razy. W ciągu dnia je cześciej i krócej. Karina przesypia jeszcze około 18h w ciągu doby. Na spacerkach była tylko kilka razy, na razie mamy dość duże mrozy, więc ograniczam się do wietrzenia mieszkania i nie ryzykuję spacerków z małą Niunią.
W przeciwieństwie do Tomka, Karina potrafi spać przy hałasie i przy świetle, może też spokojnie poleżeć w łóżeczku i patrzy wówczas na światełka i tak samo, jak Tomutek bardzo lubi ciepło mamusi i gdy jest przytulana niczego jej więcej nie trzeba. Przytulania dzieciom nie żałuję.

Karina leży i podziwia świat dookoła:)

Obecna waga Kariny to już 3,70 kg:)

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta!!!

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Na pewno będą jeszcze ciekawe konkursy!!!:))))

Chwalcie się swoimi dzieci i osiągnięciami związanymi z wychowaniem, a tym samym pomagajcie w wychowaniu innym.