Tomek pierwszy raz u fryzjera

Tomek, nie miał nigdy bujnej czuprynki, wręcz przeciwnie, od urodzenia był łysolkiem. Jak skończył pół roczku to zaczęłam wątpić w to, że włosy mu wyrosną na całej głowie. Obecnie jest już lepiej, choć jeszcze do grudnia 2013 włosy mu rosły jak chciały i raczej pojawiały się w wybranych miejscach. Na poważnie zaczęłam się martwić, bo w jednych miejscach były włosy i to nawet dość szybko tam rosły, a w innych pojawił się zaledwie meszek, który stał w miejscu. 

Tomek po fryzjerze z koleżanką na fotelu bujanym.

Na początku grudnia podcięłam Tomkowi włosy z tej bujniejszej części głowy. Nie zrobiłam tego profesjonalnie i nie było też równo, ale chciałam jakoś wyrównać fryzurę, bo synek zaczął wyglądać dziwnie. Jakoś w styczniu podcięłam Tomka jeszcze raz, bo za pierwszym razem nie udało mi się wyrównać wszystkiego. I tak minęły od tego czasu prawie dwa miesiące, a włosy zaczęły rosnąć zdecydowanie szybciej. Ba nie trzeba było być przesadnie spostrzegawczym, by zauważyć, że włosy zaczęły też gęstnieć. A że obcięłam Tomowi poprzednimi razami włosy niezbyt równo, to i czuprynka nierówno odrastała. Wobec powyższego podjęłam męską decyzję, że to już czas, by iść do fryzjera.

Zdawałam sobie sprawę, że wizyta u fryzjera nie będzie łatwa, ale nie myślałam, że będzie aż tak źle. Tomek nie chciał wejść do salonu i już przy drzwiach chciał wychodzić. Fryzjerka ponoć miała doświadczenie z dziećmi i jak mnie wcześniej poinformowała, jest specjalnym fryzjerem dziecięcym. Okazało się, że nie potrafiła w jakiś sposób zająć dziecka rozmową, nie miała też specjalnego fotelika dla małych dzieci (np. autko z przyciskami i kierownicą, jak np. na zdjęciu poniżej) i z rozłożonymi rękami oraz skwaszoną miną mówiła, że chyba nie da rady podciąć Tomka.

Zdjęcie ze strony: http://www.bizeo.pl/firmy/salon-fryzjerski-dorisek/galeria/24453,dorisek-7/

Zirytowało mnie to, bo zapewniała mnie wcześniej, że ma doświadczenie w pracy z dziećmi i jest fryzjerem dziecięcym. A tu okazało się, że nawet nie potrafi rozmawiać z małym dzieckiem i nie jest przygotowana do tego, by małe istotki obsługiwać. Gdybym to wiedziała, to pewnie poszukałabym innego fryzjera lub ponownie sama podcięłabym Tomutka albo wzięłabym jakieś zabawki z domu, by zająć Synka . 

Tymczasem Tomek nie został równo podcięty, bo nie mogłyśmy nijak zmusić Tomka do tego, by grzecznie siedział na fotelu dla dorosłych. Ponad to Tomek był na mnie bardzo zły i będę mieć szczęście, jeżeli zapomni o fryzjerze i nie zniechęci się do obcinania włosów na przyszłość. Mam też nadzieję, że to nie będzie dla Tomutka jakaś chora trauma na przyszłość i gdy zobaczy nożyczki nie będzie uciekał w najdalszy kąt mieszkania.

Bardzo dziękuję wszystkim za odwiedzenie mojego posta!!!

Gorąco zapraszam do dyskusji i komentarzy, a także do obserwowania mojego bloga. 

Chwalcie się swoimi dzieci i osiągnięciami związanymi z wychowaniem, a tym samym pomagajcie w wychowaniu innym.