Siedem miesięcy po cesarce - tym razem o mnie

Wiedziałam o tym, że po trzeciej ciąży nie będzie tak łatwo do siebie dojść. Przygotowałam się na to, że z moją kondycją będzie ciężko na początku, ale i że trudno będzie wrócić do formy po tak długim czasie. 
I dobrze, że o tym wszystkim wiedziałam, bo proszę mi wierzyć, nie jest łatwo. Kobiety po ciąży muszą o siebie dbać i bardzo nad sobą pracować, by wrócić do stanu sprzed ciąż, by ciało wyglądało tak jak niegdyś, by włosy wróciły do swojej formy, by nie stracić zębów, by wyglądać równie atrakcyjnie i by się czuć dobrze. Zdecydowanie mężczyźni są w o wiele lepszej sytuacji, gdy rodzina się powiększa, ale nie o tym chcę pisać. 
Wątek mężczyzn zostawię na inny czas. Na szczęście my, kobiety, mamy możliwość doświadczyć wielu innych emocji związanych z narodzinami dziecka, więc muszę przyznać, że te wszystkie niedogodności wynagradzają mi moje dzieci. Bywa z nimi ciężko, ale jest też mnóstwo sytuacji, spędzonego czasu, wspólnych poranków, posiłków, wycieczek etc., których nie oddałabym za nic. Te wszystkie okoliczności mają na kobiety bardzo dobry wpływ i wówczas nabiera się sił, energii, optymizmu i cierpliwości do dalszego życia.
Zarówno trzecia ciąża w tak bliskim odstępie czasu, jak i trzecia cesarka, były dla mnie ogromnym ryzykiem. Cieszę się, że wszystko się udało i pomimo, że jeszcze wracam do Siebie, to czuję się już znacznie lepiej. Obecnie mogę już sobie pozwolić na wiele więcej niż jeszcze dwa miesiące temu.

Waga już prawie ta sama, a do osiągnięcia pełni szczęścia muszę zrzucić jeszcze około 3 kg. Po cichutku przyznam się, że wolałabym być nieco szczuplejsza, więc mam nadzieję, że zgubię jeszcze jakieś 5-6 kg. W sumie w ciągu 6 miesięcy schudłam 15-16 kg. Uważam, że to bardzo dużo, ale należy zauważyć, że pierwsze kilogramy gubi się bardzo szybko, następne już bardzo wolno, więc cierpliwość w tym jest także bardzo pożądana. Osobiście nie zalecam jakiś diet odchudzających. Sama spróbowałam i o mało nie straciłam mleka, więc szybko wróciłam do normalnego odżywiania i normalnego systematycznego jedzenia posiłków.

Tymczasem w odchudzaniu na pewno pomaga karmienie dziecka. 
Karmię Klarę cały czas (bez dodatku mleka sztucznego, bez dokarmiania mlekiem sztucznym) i jestem z tego powodu bardzo szczęśliwa. Wcześniej chciałam, by choć jedno dziecko przywykło do picia mleka z piersi tak mocno, że będę musiała długo pracować nad nim, by wypiło inne mleko lub przeszło na inne jedzenie. I co się okazało? Okazało się, że moje marzenie się spełniło. He he, ktoś kiedyś powiedział, by uważać o czym się marzy, bo marzenia mogą się spełnić - święta racja:))))) (szkoda tylko, że moje marzenia o wygraniu w totka jeszcze się nie spełniło;))

Myślę, że będę jeszcze karmić Klarę do jej roku. Na pewno długi urlop macierzyński mi w tym pomaga.

Forma po ciążach jest w tragicznym stanie. Gdy pomyślę, jak ona wyglądała przed ciążami to zastanawiam się, czy uda mi się osiągnąć poziom sprzed lat - choć w 80%.

W związku z wiekiem i tym, że jednak jestem ostrożna w tym, co robię powoli zaczynam ćwiczyć. Nie chcę na siłę udowadniać jakim jestem herosem, chcę odpowiednio i bez uszczerbku dla mojego zdrowia wrócić do siebie. Dlatego oszczędzam się i bez pośpiechu wracam do normalności przed ciążowej. Mam cichą nadzieję, że za kilka lat znów przebiegnę maraton:)

Po ciąży nie zostały mi plamy na twarzy, a poprzednie zniknęły lub bardzo się zmniejszyły (jestem tym bardzo mocno zaskoczona). Żylaki, które w znacznym stopniu pokazały się w trzeciej ciąży także zniknęły. Nie boli mnie ani kręgosłup, ani nadgarstki (przynajmniej na razie). Rana po cesarce goi się i już zanika. Wiem, że po około roku od cesarki będzie już blada i praktycznie niewidoczna (oby w środku było tak samo).

Tak więc nie jest źle i nie ma powodów do wielkich narzekań poza tym, że brzuch jest w stanie opłakanym i na razie lekkie ćwiczenia jeszcze nic nie pomagają. Pomimo to jestem dobrej myśli i mam nadzieję, że i ten wróci do normy. Czasami mam ochotę zapytać jakiejś mamy-gwiazdy z pierwszych stron gazet, czy także dużo ćwiczyły, by osiągnąć perfekcyjny wygląd..., np. Justyna Steczkowska?  Może kiedyś to zrobię:)

Tym razem dbam także nie tylko o stronę materialną, fizyczną, ale także o tą psychiczną i mentalną mojej osoby. Co najmniej dwa razy w tygodniu wychodzę sama z domu do ludzi na godzinę lub dwie. Ot po prostu na zewnątrz, na spacer, na spotkanie, szkolenie, do teatru, czy na koncert. Oczywiście bez dzieci i bez męża. To bardzo dużo daje, pozwala nabrać dystansu, uczy doceniać to, co się ma i bardzo odrywa od wszystkich niby problemów, czy różnego rodzaju innych bolączek, które w gruncie rzeczy są bardzo przyziemne, ale w moim życiu zyskują najwyższą rangę.
Czasami ciężko wyjść z domu i jakoś tak źle mi z tym, że zostawiam dzieci i nawet nie pociesza mnie fakt, że dzieci zostają z tatą. To się nazywa zbyt duże przywiązanie i należy nad  tym pracować. Powinno być tak, że dzieci widzą, iż czasami także mama gdzieś wychodzi, że mama ma jakieś potrzeby lub że się w coś angażuje, coś robi dla siebie, ma jakieś pasje, hobby, czy zainteresowania. Przez to przecież i nasze dzieci zyskują, więc nad tym pracuję:)